Χάνεις τον έλεγχο με το φαγητό;
Ίσως και να είναι για καλό!
Το πρόβλημα ξεκινά συνήθως από τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τα πράγματα, καθώς τείνουμε να αντιμετωπίζουμε τις εκτονώσεις μας μέσω του φαγητού ως πρόβλημα, ενώ στην ουσία οφείλουμε να τις αντιληφθούμε ως ένα είδος συμμάχου που μας χτυπά έναν πολύτιμο συναγερμό!
Όπως ένας πόνος ή ένα σύμπτωμα λειτουργεί ως προειδοποιητικό σημάδι για κάτι που μπορεί να συμβαίνει στο σώμα μας, έτσι και το ξέσπασμα μέσω του φαγητού λειτουργεί αντιστοίχως ως «σύμπτωμα», ως προειδοποίηση δηλαδή για κάτι άλλο που μας συμβαίνει και χρειάζεται να παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά.
- Κι αν ξαναχάσω τον έλεγχο;
- Ας τον ξαναχάσεις!
- Κι αν δεν χάσω βάρος αυτή την εβδομάδα;
- Ας μην χάσεις!
Γιατί αν δεν μάθεις να συμφιλιώνεσαι με τις υποτροπές, να τις ερμηνεύεις και να τις διαχειρίζεσαι, θα επιστρέφουν όλο και πιο συχνά! Κι όσο κι αν προσπαθείς να χάσεις βάρος, το πιο πιθανό είναι να μην τα καταφέρνεις…
Διότι δεν θα έχεις καταλάβει για ποιον λόγο συμβαίνουν αυτές οι υποτροπές ούτε θα ξέρεις πώς μπορείς να τις αποφεύγεις ώστε όταν επανέρχονται, αυτό να γίνεται με μικρότερη συχνότητα και σε χαμηλότερο βαθμό!
Και αν καταφέρεις ακριβώς αυτό, θα πρόκειται για πραγματική εξέλιξη!
Διότι είναι προφανώς ουτοπικό να πιστεύεις ότι δεν θα υποτροπιάσεις ποτέ ξανα και πρόκειται για μία προσδοκία που σε ωθεί να βάζεις αλλεπάλληλες τρικλοποδιές στον εαυτό σου.
Από την άλλη πλευρά, θυμήσου ότι πολλές φορές το να τρως παραπάνω αφενός σε βοηθά να εκτονωθείς και αφετέρου σε προειδοποιεί ότι κάτι μάλλον δεν πάει πολύ καλά και πιέζεσαι. Και, ως γνωστόν, όταν πιέζεσαι έχεις την ανάγκη να ξεσπάσεις κάπου. Και η αύξηση του βάρους σου ως αποτέλεσμα αυτού, είναι, αν το καλοσκεφτείς, το μικρότερο κακό, διότι είναι κάτι που μπορεί κάλλιστα να αλλάξει.
Αν όμως παραβλέπεις το σημάδι που στέλνει το σώμα σου, το πιο πιθανό είναι η πίεση αυτή να σωματοποιηθεί και να εκδηλωθεί με κάποιον άλλο τρόπο... Πάρτο λοιπόν απόφαση και ξεκίνα με πλήρη έκθεση χωρίς φόβο και πάθος :-)