Ένας νέος τρόπος επικοινωνίας
Τα παιδιά σχολικής ηλικίας είναι πολύ πιο επικεντρωμένα στον εαυτό τους αλλά και στραμμένα προς τους φίλους τους, απ’ ότι ήταν στα προσχολικά χρόνια. Η συμπεριφορά τους και ο τρόπος που επικοινωνούν μοιάζει να έχει αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη. Υπάρχει πάντα εκείνη η στιγμή που σκέφτεστε: «δεν το αναγνωρίζω πια αυτό το παιδί» για να φτάσετε αμέσως στη διαπίστωση: «Το παιδί μου μεγαλώνει και αλλάζει».
Πως επικοινωνούν
Τα παιδιά σχολικής ηλικίας αρχίζουν να σκέφτονται για τον κόσμο γύρω τους με πιο σύνθετους τρόπους. Σε αυτό το στάδιο αρχίζουν να σκέφτονται λογικά, να αναζητούν αιτίες και να κάνουν πιο προκλητικές ερωτήσεις.
Μεταξύ 6 και 11 ετών, τα παιδιά αποκτούν στόχο στη συμπεριφορά και την επικοινωνία τους. Σκέφτονται από πριν τι θέλουν και συχνά καταστρώνουν σχέδια για να το αποκτήσουν. Πολλές φορές επικοινωνούν με τρόπο παρορμητικό και παρασύρονται από τις επιθυμίες τους, πάντα όμως πίσω από αυτά υπάρχει αγάπη.
Τη μία στιγμή νιώθουν εξαρτημένα και την άλλη αντιδρούν και επαναστατούν ενάντια στους γονείς τους. Αυτή η μπερδεμένη στάση βάζει σε δοκιμασία τα νεύρα των γονιών τους. Κάποιες μέρες κρέμονται από τη φούστα της μαμάς τους, και άλλες επιμένουν να περάσει το δικό τους με κάθε τρόπο. Αν οι γονείς τους συμπεριφέρονται κατά τρόπο που θεωρούν μωρουδίστικο, προσβάλλονται. Μερικές φορές όμως μοιάζει ζητούν τα ίδια από τους γονείς τους να τους φερθούν σαν να είναι μικρότερα.
Αμφισβητούν, αμφιβάλλουν και κάνουν κριτική στους γονείς τους. Δεν θεωρούν πια ότι η μαμά και ο μπαμπάς τους είναι οι μοναδικές αυθεντίες και τα ξέρουν όλα. Αυτή η αμφισβήτηση είναι φυσιολογική, και δείχνει ότι αποκτούν κριτική σκέψη. Δίνει όμως κάποιες φορές την εντύπωση ότι αποστασιοποιούνται ή και απορρίπτουν τα πρόσωπα που αγαπούν περισσότερο στον κόσμο.
Αρχίζουν να προσαρμόζουν το επικοινωνιακό τους στυλ στο περιβάλλον που βρίσκονται. Τα πιο μικρά παιδιά έχουν συνήθως ένα μόνο τρόπο επικοινωνίας ανεξαρτήτως του που ή με ποιον βρίσκονται. Περνώντας περισσότερο χρόνο εκτός σπιτιού, τα παιδιά σχολικής ηλικίας αναπτύσσουν νέους τρόπους ομιλίας επηρεασμένα από τους φίλους τους, το σχολείο, την τηλεόραση.
Τα παιδιά σχολικής ηλικίας αρχίζουν να κρατούν κάποιες από τις σκέψεις τους για τον εαυτό τους. Όσο καλή και θερμή και να είναι η σχέση με τους γονείς τους, έχουν την ανάγκη να κρατούν κάποια πράγματα κρυφά.
Αναπτύσσουν μία πιο εξελιγμένη αίσθηση του χιούμορ. Απολαμβάνουν τα αστεία και τις πλάκες και παίζουν πιο προχωρημένα παιχνίδια.
Πως να επικοινωνήσετε μαζί τους
Βρείτε χρόνο για συζήτηση. Όσο το παιδί μεγαλώνει, θα έχετε όλο και λιγότερες ευκαιρίες να κουβεντιάσετε. Καθώς στρέφεται σε σας λιγότερο συχνά από πριν, θα χρειαστεί να κάνετε μεγαλύτερη προσπάθεια να βρείτε έναν κοινό χρόνο.
Μιλήστε με το παιδί σας με ώριμο τρόπο. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας θέλουν να αναγνωρίζουν οι ενήλικες ότι έχουν μεγαλώσει. Ακόμα και αν κάποιες φορές φέρονται σαν μωρά, θυμώνουν αν τους μιλάτε σαν να είναι μωρά.
Δείξτε σεβασμό. Ζητήστε του να σας βοηθήσει να καταλάβετε τις ανάγκες του. Η τελική απόφαση μπορεί να είναι δική σας, το παιδί σας όμως θα νιώσει ότι το σέβεστε αν ακούτε προσεκτικά αυτά που σας λέει.
Κάντε συγκεκριμένες και όχι γενικές ερωτήσεις. Για παράδειγμα, αντί να ρωτήσετε «Πως πέρασες σήμερα στο σχολείο;», μπορείτε να κάνετε την ερώτηση: «Τι είπε ο δάσκαλός σου για την έκθεση που έγραψες;»
Ακούστε με προσοχή χωρίς να διαφωνείτε ή να ασκείτε κριτική.
Αναδιατυπώστε αυτά που σας λέει και προσπαθήστε να μπείτε στο συναίσθημα που εκφράζει. Με τον τρόπο αυτό, δείχνετε ότι σέβεστε και κατανοείται το παιδί. Επιπλέον, το ενθαρρύνετε να σας μιλήσει περισσότερο.
Αντιδράστε με χιούμορ και παραδεχτείτε τα λάθη σας. Το χιούμορ είναι πολλές φορές ο καλύτερος τρόπος να επιλυθεί μία διαμάχη ή να ζητήσετε κάτι από το παιδί. Μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθειά του για να πάρετε μία απόφαση. Τα παιδιά ενθουσιάζονται όταν ακούνε τους γονείς τους να παραδέχονται ότι κάνουν λάθος. «Μήπως δεν το σκέφτομαι καλά. Να προσπαθήσουμε να βρούμε μαζί μία άλλη λύση;»
Φτιάξτε μαζί κάποιους κανόνες. Πείτε «όχι» όταν χρειάζεται, αλλά βάλτε και το παιδί στο παιχνίδι της θέσπισης κανόνων συμπεριφοράς, για να ενισχύσετε την αίσθηση ότι έχει έναν έλεγχο στη ζωή του.
Μη σταματάτε την προσπάθεια για επικοινωνία. Ακόμα και αν κάποιες φορές νιώθετε ότι η πόρτα είναι κλειστή, δεν πρέπει να πάρετε τη σιωπή ή την αντιδραστικότητα του παιδιού προσωπικά. Είναι απλά η προσπάθειά του να αποκτήσει ανεξαρτησία.
